Leki przeciwbolowe

Leczenie farmakologiczne bólu jest w większości sytuacji klinicznych postępowaniem uzupełniającym ? objawowym, wspomagającym jednak w istotny sposób całokształt działania etioterapeutycznego. Ból można sklasyfikować jako: 1) powierzchowny ? skórny, 2) głęboki ? mięśniowy, kości, ścięgien, stawów, powięzi, 3) trzewny ? narządów jamy brzusznej i klatki piersiowej, 4) promieniujący ? odczuwany mylnie w innej części ciała niż w miejscu drażnienia oraz 5) psychogenny i czynnościowy. Z farmakologicznego punktu widzenia wynika podział na leki przeciwbólowe działające: 1) miejscowo ? na zakończenia nerwowe, na przewodnictwo nerwowe obwodowe (znieczulenie przewodowe) do poziomu zwojów kręgowych (znieczulenie zewnątrzoponowe i podpajęczynówkowe), 2) ogólnie’? modyfikujące stopień odczuwania bólu przez depresję kory mózgowej, 3) znieczulające (narkotyki chirurgiczne) ? znoszące ból w wyniku całkowitego wyłączenia świadomości (charakter ich działania, ograniczający czas stosowania, określa wykorzystanie do zabiegów chirurgicznych ? p. rozdz. 17). Istnieją też leki zmniejszające ból przez nieswoiste działanie obwodowe (np. atropina ? wywierająca efekt przeciwskurczowy lub ergotamina działająca rozkurczowo na naczynia mózgowe) oraz wpływające na koin-ponentę psychiczną doznań bólowych (np. uspokajające, nasenne itp.).