Leki w zapaleniu opon

Stosowanie leków do przestrzeni podpajęczynówkowej w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych jest sprawą dyskusyjną; doniesienia z wielu ośrodków sugerują, iż nie jest to niezbędna metoda leczenia, a może być nawet szkodliwa ze względu na działanie drażniące leku. Ponadto istnieją dowody, że podanie aminoglikozydów do przestrzeni podpajęczynówkowej w odcinku lędźwiowym nie zapewnia swobodnej dyfuzji leku w obrębie krążenia PMR. W wielu ośrodkach została zarzucona ta metoda leczenia gruźliczego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, chociaż nie należy zapominać o korzyściach wynikających z jej stosowania przed wprowadzeniem nowszych leków przciwgruźliczych. W ciężkich przypadkach może okazać się pomocne leczenie kortykosteroidami. Lorber zaleca podawanie ich chorym nieprzytomnym w chwili przyjęcia do szpitala i dzieciom poniżej l roku życia. Dawka leku musi być właściwa, a czas leczenia zazwyczaj nie powinien być dłuższy niż l miesiąc. Jeśli stosuje się kortykosteroidy do przestrzeni podpajęczynówkowej, to wymagane są szczególne środki ostrożności, aby nie dopuścić do wtórnego zakażenia. Freiman i Geefhuysen o których doświadczeniu wspominano powyżej, są przekonani, że uzyskali lepsze wyniki podając streptomycynę i hydrokortyzon do przestrzeni podpajęczynówkowej.